Het is zielig voor mijn hond dat… vul het zelf maar in. We zijn als mensen zo goed in het afmaken van deze zin. Soms merk ik dat ik in live consulten met klanten meer bezig ben met het ontkrachten van deze zin, dan met de hond zelf. En dat is ook logisch. Want onze overtuigingen bepalen hoe we omgaan met onze honden. En als onze overtuiging niet op orde is, dan kan je wel raden wat er gebeurt met de manier waarop we onze honden behandelen. We gaan ze vermenselijken. Maar je hond is geen mens. Hij is een hond.
Honden zijn honden
Je hond is een hond. Klinkt logisch, maar toch handelen we hier vaak niet naar. In ons hoofd maken we van onze hond een mens. We plakken menselijke stickers op hem die niet bij hem passen. Je hond denkt niet zoals hij. Dat zie je al in heel eenvoudige dingen zoals zijn avondeten. Ik moet er niet aan denken om iedere avond precies dezelfde maaltijd voorgeschoteld te krijgen, maar heb je je hond er wel eens over horen klagen? Mijn honden zijn elke avond weer even enthousiast over hun maaltijd. En die maaltijd is elke dag precies hetzelfde. Zielig? Vanuit een menselijk oogpunt misschien wel, ja. Want wij mensen zoeken afwisseling. Maar het is niet zielig, want je hond is er helemaal tevreden mee!
Je hond is niet zielig
Een hond is niet zielig. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, want ik vind honden die mishandeld of écht slecht verzorgd worden wel zielig, maar zelfs die honden zullen er zelf anders over “denken”. Als ze zouden kunnen praten, zouden zelfs mishandelde honden zichzelf niet zielig vinden. Ze zouden zelfs niet verwijtend over hun baas denken. Het is gewoon hun baas, en daar zijn ze trouw aan. Zo is een hond. Hoewel ik niet in het hoofd van honden kan kijken, ben ik ervan overtuigd dat honden zichzelf niet (kunnen) zien als zielig. Ze kunnen zéker ervaren dat dingen niet prettig zijn, maar iets als “zielig zijn” koppelen ze daar niet aan.
Je hond kijkt door een andere bril
Honden kunnen niet denken in termen van “wat als”. Ik heb zelf wel eens de opmerking gekregen dat het zielig is dat wij met onze 2 (grote) honden in een appartement wonen. Ik vind dat oprecht een interessante opmerking. Want waarom is dat zielig? We wandelen ontzettend veel met onze honden, rijden heel Nederland door om nieuwe losloopgebieden te verkennen, de honden hebben allebei de ruimte en ik kan aan hen zien dat ze zich comfortabel voelen in ons huis. Nee, we hebben geen tuin, maar dat maakt mijn honden nog niet zielig. Een hond kan niet denken: “Had ik maar een tuin…” Dat zijn puur menselijke gedachten! Mijn honden nemen de situatie zoals hij is. En als die situatie prima is, dan is het voor je hond gewoon goed.
Maak van je hond geen mens
Maak van je hond geen mens. Ga eens kritisch na bij jezelf in hoeverre jij soms dingen invult voor je hond. Een voorbeeldje: is het echt zielig dat een hond die moeite heeft om normaal om te gaan met andere honden altijd aan de riem loopt? Ik vind van niet, want waarschijnlijk doe je die hond juist een plezier met het lopen aan de riem, omdat het loslopen voor hem ook helemaal niet ontspannen is. Bekijk het eens vanuit het oogpunt van je hond en probeer jouw menselijke bril even af te zetten. Ik ben benieuwd tot welke inzichten je dan komt…
